2011-04-11 15:30:49
NERWOWE WAKACJE „Polish Rock”, [2011] Wytwórnia Krajowa
Harcerstwo i melodie - te słowa migną wam, za chwilę, przed oczami kilka razy. Gdyby recenzja tej płyty mogła polegać na przekazaniu czegoś w sposób werbalny, polegałaby na nieprzerwanym nuceniu jej refrenów. Gdyby opisanie „Polish Rock” było zadaniem drużyny w kalamburach trzeba by narysować harcerza, który mniej lub bardziej śmiało podryguje do taktu. Ten harcerski, urokliwy i zalotnie mrugający element jest lwią częścią piosenek formacji złożonej z muzyków The Car Is On Fire, Afro Kolektywu i Kolorofonu. Normalnie można by powiedzieć: Nie, dzięki, wyrosłem z Happysad w gimnazjum. Można by, ale nie tym razem. To bardzo powierzchowne skojarzenie wprowadza w błąd. Stylistycznie, ta płyta to prezentacja miłości do lat osiemdziesiątych - Lady Pank, Skaldów, a także dźwięków spod znaku Modest Mouse. A wszystko przebojowo, nonszalancko i inteligentnie.
Tekst w całości można przeczytać na blogu DNAMUZYKI.NET.
2011-04-11 15:26:06
MJUT „Akcja Ratowania Ślimaków”, [2011] Mystic Production
Okładka „Akcji Ratowania Ślimaków” jest bardzo myląca - budzi skojarzenia raczej z grafomańskimi notatkami nastolatków niż z naprawdę oryginalną muzyką jaką nagrali ci debiutanci. Album przepełniony jest ospałymi instrumentalnymi fragmentami, chwilami przestrzennymi a chwilami wyjątkowo ciasnymi tłami, wokalem, który luźno się do wszystkiego podłącza i najróżniejszymi szumami, przesterami czy piskami. Głównymi motywami utworów przeważnie są nie riffy gitarowe, perkusja czy wokal, a właśnie krótkie, ale ciekawe zapętlone dźwięki elektroniczne. Jednak elektronika Mjut, to nic z okolic electro, a raczej ambientowych plam dźwiękowych i toksycznych pętli. Owszem, gdzieniegdzie gitary są wyraźnie słyszane („Najlepsza piosenka na płycie” czy „Prawdziwi młodzi rebelianci”), a czasem jest to wręcz najbardziej charakterystyczny element („Koni”), ale w wielu momentach są na tyle wycofane i zmieszane z innymi dźwiękami, że stanowią jedynie dodatek. Jeżeli chodzi o klimat, jest to jakaś mieszanina post-rockowych brzmień i trip-hopowej rytmiki, a to wszystko zabarwione tłami rodem ze ścieżek dźwiękowych czy ambientu. „Akcja Ratowania Ślimaków”, zarówno w muzyce, jak i warstwie lirycznej, to mnóstwo nostalgii i oglądania się za siebie. Wspomnienia podwórka z czasów dzieciństwa mieszają się tu z rozmyślaniem o przeprowadzce do nowego miasta, miłości czy strachem przed życiem. Ciekawostką jest również zupełne odejście od tradycyjnego układu utworów – brak tu podziału na zwrotki i refreny, a w zamian dostajemy anty-piosenkowe kompozycje, które płyną by niespodziewanie się urywać lub przeciwnie - wejść w kolejny utwór niezauważenie. Właściwie jest to jeden 42-minutowy utwór z krótkimi wyciszeniami w niektórych momentach.
Tekst w całości można przeczytać na blogu DNAMUZYKI.NET.
