I Ty klaszczesz u Rubika (i Twoja stara też)

2010-05-10 10:24:43

Aż dziw, że nikt wcześniej tego nie napisał. Utwór „Niech mówią, że to nie jest miłość” to najbardziej skrywany i wstydliwy, ale jednocześnie najpopularniejszy utwór z gatunku guilty pleasure. Cytując klasyka, wszyscy kłamią. Czas z tym skończyć. A może wcale nie ma się czego wstydzić?
Olga Szomańska i Przemysław Branny zaśpiewali jeden z najważniejszych polskich utworów 00’s. Jest to jednocześnie utwór utrzymany w estetyce wątpliwej jakości. Prosty motyw oklasków, mało wyrafinowany chór, dwójka głównych wokalistów, słowem żerowanie na naiwnych uszach naszych rodaków. No ale co tu dobrego powiedzieć o Rubiku? Ja myślę, że w tym szaleństwie jest metoda. I że to szaleństwo mogło przynieść korzyści naszemu ogólnonarodowemu gustowi muzycznemu. A nuż ktoś się zainteresował bardziej muzyką klasyczną i rozszerzył jej znajomość poza krąg Carmina Burana – IX Symfonia Beethovena i inna klasyka (sic!) wpajana na lekcjach muzyki w podstawówce.
Skupmy się raz jeszcze na kawałku z klaskaniem. Chcąc nie chcąc, ale część wersów przypomina mi bardzo pewien bardzo lubiany zespół (obawiając się flejma zostawię niedopowiedzenie, ale sami pewnie odgadniecie). „Koraliki wspólnych lat i zim”, „twój policzek, kiedy mróz”, „całe Tatry wzdłuż i wszerz, tęcza wstążki, kiedy deszcz”.
I jeszcze jeden argument na jego rzecz. Podobnie jak w przypadku prawie-że-zerowej płyty Marii Peszek jedyną przyzwoitą częścią jest pańszczyzna Emadego, tak samo jest w przypadku prawie-że-zerowego filmu Ryś – tam jedyną przyzwoitą częścią jest pańszczyzna Rubika.
Teraz zwrócę się do was, drodzy muzycy (bo i tacy tu pewnie zaglądają). Ten blondyn bije was na głowę słuchalnością. Codziennie. O 19.30 w TVP1 i TVP Polonia.
Na koniec bonus: