Moje komentarze

03.08.2011
No jeżeli Marta Słomka nie zagra to ja nie idę na żaden mecz, sorry chłopaki. I współczuję kontuzji, akurat teraz :(

Bohren & der Club of Gore odwołano na 2 godziny po Twoim wpisie - dla mnie poważny kandydat do czołówki listy rozczarowań roku.

Na pocieszenie mamy poprawiające się prognozy pogody. No i line-up jest wciąż raczej mocarny (moje wybory w większości przypadków są jednak różne od Twoich). W pierwszej chwili ucieszyła mnie informacja o odnowionej gastronomii (tym bardziej, że część "marek" dobrze znam), po chwili przeraziłem się na myśl o cenach, które zobaczymy. Zobaczymy.

A co do tego:
"W pofestiwalowej relacji zamierzam zbadać jak z rozpoznaniem świata alternatywy poradzili sobie reprezentanci „poważnych” mediów. Just for kicks." - Uważam pomysł za bardzo ciekawy, chętnie poczytam.
07.07.2011
Nie kwestionuję bycia zajebistym wokalistą, ale na tym koncercie na 100% używał efektów wzmacniających i przesterujących wokal - na tym głównie opierała się dynamika tego krótkiego występu.
06.07.2011
Pamiętam ten zespół z 15-minutowego występu w konkursie festiwalu w Węgorzewie jakieś ~8 lat temu. Z muzyki nie pamiętam zbyt wiele, chociaż na pewno się wyróżniała na tle innych uczestników, ale pamiętam adekwatny komentarz kumpla powtarzany kilkukrotnie: "koleś ma fajne efekty na wokal". Aha, wygrała Coma :>
20.06.2011
Zajebiste. Pierwszorzędne stylizacje, pozostaje mi żałować, że tylko cztery :)
07.06.2011
Fajnie, chociaż nie zaryzykowałbym przyjęcia znaczka przed koncertem. Czesi zawsze o niebo lepiej nagłaśniają występy, więc pod tym względem było pewnie lepiej niż mogłoby być w Krakowie. Co mogę powiedzieć, zazdroszczę, ja nie mogłem się wybrać.
02.06.2011
Ringo na pewno miał na myśli inspirację do swojej wspaniałej, pełnej niespodzianek gry na przejściach ;) "Don't Pass Me By" nie weszłoby na żadną inną płytę niż biały album - jak na Beatlesów lipa straszna, chociaż ten wisielczo rozkołysany motyw przewodni ma w sobie coś niepokojąco psychodelicznego - gdy go słucham czasem przychodzi mi na myśl "Quote Unquote" Mr. Bungle :)

PS. Dlaczego musicspot umarł?
08.04.2011
Prawie przegapiłem premierę Radiohead i jak dotąd nie zapoznałem się z tymi nagraniami. Nie cierpię bardzo z tego powodu. Na rzeczywistość nie warto się obrażać, nawet jeśli ta coraz bardziej nas otacza. Wydaje mi się, że to trochę jest efekt opóźnienia krajowych mainstreamowych mediów, które najpierw takie Radiohead przegapiły, potem nieśmiało chwaliły, ale traktowały jako mimo wszystko "drugi obieg", a teraz gloryfikują jako rzecz o niewątpliwej i niezagrożonej legitymizacji (bądź co bądź wyrosło już pokolenie, które chowało się na ich płytach). Trochę na zasadzie: chcemy mówić o muzyce alternatywnej, bo popyt na to rośnie, ale nie znamy się i boimy się mówić o nowych, nie posiadających tak pewnej legitymizacji artystach, więc hołubimy dinozaurów (toż Radioheadom ćwierćwiecze rychło stuknie, jeśli jeszcze nie stuknęło). Nawet w bardziej otwartej części środowiska dziennikarskiego nietrudno znaleźć osoby, które nie nadążają za internetowym boomem w muzyce, za to mają jeszcze szansę okopać się na pozycjach "nowych Kaczkowskich", którzy za 20 lat będą nam grać w radiu "Paranoid Android" i "Talk Show Host". Albo i nie będą, bo czasy się zmieniają, "fanbojstwo" jest zjawiskiem zanikającym, uwielbienie dla całych dyskografii ulubionych artystów to rzadkość. "Jaki jest Twój ulubiony zespół?" "A pięciu ulubionych artystów?" Jest grupa młodych ludzi, którzy kupią nowe Radiohead i będą je katować tyle razy, ile będzie trzeba, żeby w końcu uznać, że każdy dźwięk na tej płycie jest genialny. Tyle że takie zachowanie jest "so nineties"... ;)
02.03.2011
Zajebista jest ta wersja "Romana P".
02.03.2011
Wpisy umarły kwartał temu, ale 1) jestem tu od niedawna, 2) zero dyskusji na temat zwycięzcy zestawienia, co bardzo mnie dziwi. Myślałem, że jestem osamotniony w swoim uwielbieniu "Zodiaka" Finchera (no dobra, lubi go też moja dziewczyna ;)), a tu taka niespodzianka. Oglądałem ten film kilkanaście razy i uważam go za perfekcyjny thriller i reżyserski majstersztyk, chociaż pewnie nie film dekady. Jakiś czas temu natknąłem się w TV na jakąś starszą filmową adaptację historii Zodiaka i stwierdziłem, że sceny morderstw w obrazie Finchera to jota w jotę kalki scen z tamtego filmu. Ja wiem, że pewnie w obu przypadkach ściśle trzymano się faktów, ale tutaj nawet ujęcia i filtr światła były podobne. Zdania o filmie mimo wszystko nie zmieniłem. U Finchera są żywi bohaterowie, świetnie budowane napięcie i jakaś magia kina, która sprawiła, że zaangażowałem się w historię intelektualnie i emocjonalnie aż do zakończenia, którego brak nie sprawił mi zawodu.

A tak ogólnie, to widziałem 90% filmów z tego rankingu i znajduję tu zarówno takie, które bardzo mi się podobały, jak i takie, które wzbudziły u mnie wewnętrzne "fuj" lub które uważam za mocno - jak to się mówi - "przehajpowane", mniejsza o tytuły (przecież wpisy umarły kwartał temu).

Z filmów, których nie widziałeś (kwartał temu) szczególnie polecam "Monster's Ball", "Głową w mur", "Edukatorów", "Godziny" i "Opowieści o zwyczajnym szaleństwie", chociaż jakiegoś wyraźnie słabego filmu na tej liście ze świecą szukać.

PS. W 2001 roku byłem w kinie na "Requiem dla snu". Dwa razy. Najpierw sam, a następnie z koleżanką. Za drugim razem obserwowałem zesztywniałych ludzi w ciemnej sali, którzy potem, na dobre kilak minut po wejściu napisów "zwlekali się" z foteli. Od "Źródła" jednak zupełnie straciłem zaufanie do Aronofsky'ego i zacząłem go uważać za zręcznego hochsztaplera - stąd pewnie niechęć do obejrzenia "Czarnego łabędzia".
11.02.2011
Po pierwsze, zacny blog.

Po drugie, Thee Temple of Psychick Youth traktowałbym jako ruch kontrkulturowy bardziej niż sektę. Może dlatego, że moja uwaga jest skierowana raczej na to, co oni tam artystycznie proponowali (nieodlegle od no wave, jeśli chodzi o muzykę, szokującą estetykę i ekstremalne happeningi) niż na uprawianie magii. Powstanie Psychick TV było wtórne wobec stowarzyszenia - zespół miał być jego tubą propagandową. Moje zainteresowanie osobą Genesis P-Orridge'a dawno minęło, ale w głowie zostały mi takie różne śmieszne, zasłyszane rzeczy, które nadawałyby się zarówno do felietonu o szokowaniu i horrorach (od logo z puszek z cyklonem B na kaleczeniu genitaliów na scenie skończywszy), jak i o transpłciowości - pomijając sceniczny transwestytyzm, Genesis i jego kochanek (R.I.P.) zafundowali sobie wspólnie szereg operacji plastycznych, dzięki którym mieli stać się identycznymi, "płciowo obojętnymi" istotami.

Błyskotliwość, kreatywność, ale nie poparta talentem do tworzenia konsekwentnie ciekawych rzeczy na gruncie muzyki (będącej jednym z wielu mediów; wielu muzyków związanych z TOPY pewnie nie uważało się za muzyków, ale po prostu twórców) sprawia, że za prawdziwie utalentowanych ludzi w tym gronie uważam jedynie panów z Coila. Pozostałych można obadać, bo to otwiera głowę, ale trudno związać się z tą muzyką na dłużej.

Do zobaczenia na koncercie Current 93!
17.01.2011
Całkiem ciekawy tekst. Że "kraut" to kapusta wiem ze szkoły, że "Kraut" to "Szkop" wiem z gier komputerowych, ale byłem skłonny sądzić, że nazwa pochodzi od tytułu utworu grupy Faust, otwierającego ich czwartą (i poniekąd ostatnią) płytę. Geneza nazw gatunków nie jest czymś, co szczególnie lubię "wyławiać", stąd pewnie moja ignorancja.

Skądinąd, po przeczytaniu tekstu, nabrałem podejrzeń, że "Faust IV" mógł być tworzony z myślą o eksporcie na Wyspy. To najpopularniejsza (wg RYM w każdym razie) i zdecydowanie najłatwiejsza w odbiorze płyta Faust, z jakiegoś powodu pojawia się tu też wykorzystany już wcześniej "Picnic on Frozen Water". A "A Sad Skinhead"? Bardzo brytyjski temat :) Pomimo kpin, wydaje się, że spośród tych wszystkich krautrocków Faust mogli liczyć na najcieplejsze przyjęcie w UK, ich muzyka była najbliższa temu, co Brytyjczycy już znali (Pink Floyd?).

Teza o marnej renomie krautrocka w latach siedemdziesiątych i odkryciu dokonanym po latach przez Juliana Cope'a trochę mi nie pasuje (co nie zmienia faktu, że może być "ogólnie rzecz biorąc" prawdziwa). Np.: w 1974 "Autobahn" został od razu wydany w kilkunastu krajach, a kolejne płyty Kraftwerk wychodziły dwujęzycznie. Kpiny czy nie, ktoś tego słuchał i raczej nie dla beki :)

PS. Tak wyglądała okładka "Tago Mago" w wersji dla Wyspiarzy: http://static.rateyourmusic.com/album_images/def513d4a739e81eb067257263aa1c39/169450.jpg ...Ech.
1 z 1

Tagi

folk / country hip-hop / rap blues elektronika pop rock muzyka jazz world r’n’b / soul muzyka poważna
Logowanie
Zapamiętaj mnie
Bezpieczne logowanie (SSL)
Zapomniałem hasła
» zarejestruj się!
Ostatnie komentarze

Ok. Rozumiem i zdaję...
billy_shears 0 2

wyczesywałem kołtuny...
gjon91 0 59

Nie wiem za jakimi...
gjon91 0 59

Nie wierz, że tego co...
gjon91 0 59

A tu przemiana z...
Zly_Dotyk 152 242

Najczęściej komentowane

bugi i problemy
kuba_radkowski 4 52

Moje disco polowe początki
Zly_Dotyk 152 242

Recenzenci są z Marsa, a słuchacze z Wenus
martaslomka 10 43

Antyklasyka PL: Red Box
kubaambrozewski 12 98

Jesteśmy zespołem trochę autystycznym, czyli Indigo Tree w Lublinie
youthless 24 123

» więcej rankingów!
Najaktywniejsi blogerzy
» więcej użytkowników
 
Musicspot 2010. Wszystkie prawa zastrzeżone.
Made by Blueprint