Tom Waits - Zawsze dobry, Zawsze zły - jak Ty.

2011-12-11 14:00:34

Tom Waits - Bad As Me

Tom Waits, Tom pierdolony kurwa Waits. Czy wystarczy wam to za recenzję? Bo mi absolutnie tak. Jestem bardzo, ale to bardzo nieobiektywny. Powód jest jeden. Tom Waits się nie zmienia i chciałbym z tego powodu napić się z nim kiedyś dobrego Burbona.

Podobno miał się ustatkować, ale ile w tym prawdy nie mam pojęcia. Pewnie wie tylko sam zainteresowany. Ale choćby nawet całkowicie zmienił swoje życie to nowa płyta starego Toma jest tą płytą, którą wezmę i chętnie włączę gdy mi będzie źle, gdy będę chciał żeby mój stan nie poprawiał się. Gdy po prostu będę chciał się upawać swoją zgryźliwością i jadem, który we mnie siedzi.

Tom Waits daje mi materiał, którego potrzebuje. Bo Waits jest dla mnie odtrutką od obecnej sceny muzycznej. Choćby na chwilę, na te 44 minuty, ale działa to znakomicie. Mogę w końcu odpocząć od nowości mimo iż słucham przecież najnowszej płyty Waitsa. Dzieje się to dzięki temu, że po prostu pan Tom nie zmienia się ani krzty pod względem stylu. Pełny emocji i chrypy wokal Waitsa wprowadza mnie w nowe historie, z nim samym w roli głównej. A wprowadza mnie z niesamowitą siłą. Album jest bardzo drapieżny, gitarowy, troszkę rockowy, mocny i dosadny. Taki jak powinien być.

Waits postanowił odmłodzić się tak agresywnymi kompozycjami. Ale nie zapomina, że można czasem zastopować i zaśpiewać smutną balladę (Kiss Me, Pay Me, Face To Higway). Po mocnym początku końcówka wg mnie jest już bardziej stonowana i wzruszające ballady przejmują ster. Wszystko przecież kończy się refleksyjnym New Year's Eve.

Końcówka zgrabnie przysłania całość. Waits, który przecież jest draniem, a nawet tak się nazywa w Bad As Me, przykrywa na koniec się płaszczem zadumy. Jednak niech was nie zwiedzie smutny obraz Waitsa na koniec. On jest tak samo zły jak zawsze. 8/10.