Musicspot.pl - muzyczna platforma blogowa

przejdź do bloga

martaslomka

Marta Słomka, Warszawa

Zawód:
Kontakt:
O mnie:

Statystki:
Wpisy: 10
Komentarze użytkownika: 43
Wejść na bloga: 195158

Moje komentarze

03.08.2011

melduję, że być może się nie zamelduję i to nie tylko w boiskowym składzie reprezentacji screenagers. skręcony staw skokowy, damn.

15.04.2011

Borys nie lubi i nie szanuje "Ignition", mama mnie o tym uczyła. :)
Superanckie zestawienie, pozdrosy! BRAKUJE mi tylko "Bonkers".

02.10.2010

1. Big Boi – Shutterbugg
2. Girl Unit – Wut
3. Katy B – Katy On A Mission
4. The-Dream – Yamaha
5. L-Vis 1990 – Forever You
6. DJ Sumthyn Black – Wena
7. Shakira – Underneath Your Clothes
8. 2Pac – California Love
9. Tegan And Sara – Back In Your Head
10. Kingdom – Fogs
11. K. Michelle – Fakin’ It (Feat. Missy Elliott)
12. Hole – Celebrity Skin
13. Edyta Bartosiewicz – Tautaż/cokolwiek
14. Saint Etienne – Kiss And Make Up
15. Khia – My Neck My Back
16. Ciara – Ride
17. Guido – Way U Make Me Feel
18. Drake – Fireworks
19. Donae’o – I’m Fly
20. Kyla – Daydreaming (Crazy Cousinz Remix)

16.09.2010

grzegorz wawrzyszak

18.08.2010

to ja również zwracam honor: the xx - xx. strasznie po macoszemu potraktowałam tę płytę. zauroczyło mnie głównie isaakowskie "infinity" i dość szybko odłożyłam album na półkę. powrót po roku był jedną z najsłuszniejszych rzeczy, jakie zrobiłam. piękna, skromna muzyka.

22.07.2010

ojejku, niejasno się wyraziłam - nie napisałam, że Timbaland w ogóle, bo przecież jeszcze na szybko choćby "Try Again", ale repetycja to będzie jedno z wielu haseł, przez które będziemy opisywać Timbę. Neptunes jest natomiast dobrym przykładem.
I nie sprowadzam przecież wyłącznie do Beyonce - tylko w jej kontekście jest to bardzo ciekawe, przecież jej wszystkie single to są b. połamane kawałki, okraszone bogatymi aranżacjami etc. taka oszczędność w brzmieniu była niesamowicie zaskakująca.

a z tym, że nietypowy dla r&b może odrobinę się zapędziłam, ale nie do końca.

22.07.2010

tak, "drop it" totalnie i jeszcze przy okazji ying yang twins "wait (whisper song)" http://www.youtube.com/watch?v=nYYjZeErFks

ale ogólnie to ja się na awangardzie NIE ZNAM i wierzę Wam na słowo :)

22.07.2010

nie no, house, techno to to jest oczywiste, że mają w rodowodzie repetycję.

jeśli chodzi o r&b "single ladies" to jest najprostszy numer, jaki kiedykolwiek napisał Dream. To jest w zasadzie numer wyklaskany, dla efektu podbity basem. tu się nic nie dzieje. ostatni raz tak szczątkowy track słyszałam u lumidee i jej "never leave you", który jest jeszcze lepszym przykładem. można jeszcze ewentualnie przywołać lil mamę i "lip gloss czy tam gwen stefani.

Timby nie określiłabym jako gościa szczególnie mocno lubującego się w repetycji. Neptunes - prędzej.

22.07.2010

Andżelika, bo opisywanie Les Savy Fav poprzez Brandy (tylko przykład oczywiście, artysta A, artysta B) to próba przełożenia danej muzyki na inny język - już pisałam wcześniej co przez to traci odbiorca.

Opisywanie 'Single Ladies' przez Reicha ma o tyle sens, że track Beyonce - bardzo nietypowy dla r&b - oparty jest na repetycji oraz minimalizmie środków i - przypadkiem lub nie; nie wiem, co tam Dream wykombinował sobie w głowie - w zasadzie wprost odwołuje się do tej działki XX-wiecznej muzyki poważnej. Drugi przykład tego typu nawiązań do awangardy to "A Milli" Lil Wayne'a zestawione z "O Superman" Laurie Anderson. http://its-her-factory.blogspot.com/2009/05/steve-reich-beyonce.html

22.07.2010

@macio – Altered Zones

Maciek, mógłbyś mi wyjaśnić krótko, o co chodzi z ideą tej strony? Weszłam, patrzę pierwszy post – Lil B, no to się podjadałam. Zjeżdżam w dół, a tam już zwyczajny pitchforkowy stuff, który spokojnie mógłby być lansowany na stronie. Nie rozumiem.

@Kuba Radkowski
Kuba, wyobraź sobie analogiczną sytuację - opisywanie na jakiejś stronie ukierunkowanej na pop/r&b Les Savy Fav za pomocą Mya, Brandy i Omariona. Absurd. Przy czym czytałam kiedyś niezwykłą analizę „Single Ladies” Beyonce poprzez Steve’a Reicha na przykład. I miało to sens, ale to trochę inna sytuacja.

Heh, strasznie dużo kwestii się pojawiło, szczególnie w poście Mateusza Jędrasa. Może wypunktuje parę spraw, przy okazji poruszając kwestię podrzuconą przez uroczą użytkowniczkę proserek:

1. Stały gust recenzenta vs. eklektyczny
Oczywiście nie miałam tu na myśli jakichś przejaskrawionych przykładów redaktorów od 35 lat piszących o prog rocku, dla których świat współczesnej muzyki kończy się na Archive i Mars Volta. To jasne. Mam raczej na myśli naturalną ewolucję gustu, że coś się nudzi, w między czasie zaczynamy interesować się czymś innym i to dość naturalnie przenika w pewnym momencie do „mainstreamu” naszych zamiłowań. Z biegiem lat obszar muzyki, na temat której możemy wypowiadać staje się większy. Czy powinniśmy się wypowiadać na temat wszystkiego, co nas fascynowało? Inna sprawa, albowiem nie śledzimy danego wyimka muzyki, który nas niegdyś cieszył, równie sumiennie co dawniej, natomiast mamy solidne podstawy, by szybko wrócić do gry.

Nie wierzę po prostu w to, że bez szkody dla odbiorcy, recenzent może recenzować wszystko (mogłabym wymienić kilkudziesięciu redaktorów, których za coś tam szanuję, ale od czasu do czasu zdarza im się opisać coś, co słuchają wyrywkowo, nie znają zbyt dobrze ani historii sceny, ani jej specyfiki i potem wychodzi stek bzdur w tekście); przy czym poza swoimi głównymi faworytami może słuchać wiele innych rzeczy, bo to rozwija percepcję, poszerza horyzonty, uczy czegoś i przede wszystkim pozwala gładko poruszać się po współczesnej muzyce, która miłuje się w mieszaniu gatunków. Z zerową znajomością r&b nie napiszesz wyczerpującej recenzji Dirty Projectors lub nie do końca załapiesz The XX. Czy z drugiej strony „barykady” – Shakira coverująca „Islands” The XX pozostanie nieczytelna.

2. zaufanie
U Mateusza pada b. ciekawe zdanie – „mogę im [recenzentom] zaufać w połowie: jako czytelnik, ale nie jako słuchacz”. O ile dobrze rozumiem, chodzi o to, że docenisz wiedzę, umiejętność umiejscowienia danego dzieła w kontekście zarówno historii sceny i jak i momentu tu i teraz, ale niekoniecznie zakładasz, że dany track/album - mimo iż mieszczący się jakoś tam w obszarze twoich zainteresowań - najzwyczajniej w świecie będzie Ci sprawiał przyjemność w słuchaniu, tak? Ogólnie zgadzam się, przy ocenie danego wydawnictwa dochodzi jeszcze szereg przyzwyczajeń recenzenta, kaprysy, natręctwa, prywatne doświadczenia – ja na przykład nienawidzę lo-fi, nienawidzę estetyki zepsutych kaset, moje ucho nie potrafi tego zaakceptować, moje ucho działa inaczej, przy czym Ariel Pink jest moim ulubionym artystą minionej dekady! Którego nie słucham! Na papierze 10.0, na głośnikach kończę odsłuch po „Trepanated Earth”, bo mam strepanowaną czaszkę.

3. Zasób ludzki
Tak, oczywiście w PL jest z tym problem i skoro po dziesięciu latach stałego łącza, rapidshare’ach i dostępie do wszystkich niesamowitych tekstów krytycznych, jakie powstały, nie wykształciła się armia młodych, 20-letnich krytyków, trochę czarno widzę.

Przy czym tak jak pisałam – Porcys wprowadził formułę 4 redaktorów vs. jedna płyta, i to w takim wypadku musi wprowadzić element słabości. W recenzji nie wiem, płyty dubstepowej, musi pojawić się jedna, dwie opinie z dupy, bo redaktor słyszał Buriala, może Bengę, może Skreama, singiel Jokera, po którym wyczaił, że dubstep idzie w stronę melodii – okej, powierzchownie jest w stanie ocenić jakąś płytę, ale co to tak naprawdę daje?

@nużwbżuchu
Andżelika, no to jest właśnie to, o czym pisałam. Coś tam znasz z tego r&b, pewnie całkiem zajebiście tańczysz przy „Oh” Ciary, ale ta muzyka interesuje Cię wyłącznie jako muzyka użytkowa. Twoje prawo, nie oceniam, po prostu nie lubisz, nie Twoja wrażliwość. Okeeeeeeeej. I nie powiesz mi nic ciekawego na temat Ciary (napiszesz za to fajny artykuł o Walkerze, bo to jest Twój gość), ponieważ nie potrafisz słuchać r&b w inny sposób niż jako rotację radiowo-telewizyjną. Dla innych jest to cały świat fascynującej kultury lub wręcz ich kultura. I oni spojrzą na tę muzykę zupełnie inaczej.

@Jacek Sobczyński

Hej, ale przecież „Elephunk” to była totalna zmiana BEP – najpierw byli przeciętniackim hip-hopowym trio i na wysokości „E” doszła do nich Fergie, nagrali singiel z Timberlakiem, przekształcili się w popowy kwartet, który czerpie z hip-hopu i szeroko rozumianej urban music.

Co do wybiórczości artystów – wiadomo, że Porcys i Screenagers zajmuje się przede wszystkim nowymi wydawnictwami i to one wzbudzają największą dyskusję. Oba portale jednak również b. dużo miejsca poświęcają starszej muzyce, uderzając często w jakieś pokutujące w Polsce mity nt. poszczególnych artystów (vide Porcys’ Guide To Pop, Screenagersowy ranking lat 80., przegląd Steely Dan czy felietony niestrudzonego Sajewicza o Robercie Palmerze itd.). Myślę, że ta wybiórczość wśród młodych słuchaczy to po prostu przywilej/grzech wieku. Nie mam pojęcia, co można by tu więcej zrobić; nie każdy może być tak doskonały jak moja siostra ;)

„kreowanie nowych bożków niezalu przy częściowym pominięciu historycznej reszty może doprowadzić nas do stworzenia armii wyznawców Ciary, szczelnie zamkniętych w Porcysowo-Screenagersowej pulpie”
Trochę odbije w inną stronę – tworząc rubrykę Urbanizer, niekoniecznie myślę o statystycznym odbiorcy Screenagers. Ukształtowany czytelnik Screenagers nie jest moim targetem, to jest rubryka przede wszystkim dla ludzi, którzy kiedyś przypadkiem trafili w to środowisko, ale w zasadzie to nie słuchają Pavement. Słuchają innej muzyki i chcą o niej również poczytać po polsku w innej formie niż news, że wyciekł nowy singiel Nicki Minaj i dawaj, obejrzyj youtube’a. To jest też rubryka wprost celująca do ludzi wyłącznie zainteresowanych urban music: od r&b po funky house (nie wiem, czy kiedyś trafią na tę stronę, ale co tam). W tej chwili dla rubryki piszą autorzy, którzy są prawdopodobnie największymi znawcami tej muzyki w PL (a w lipcowej odsłonie, nowy, kapitalny recenzent się pojawi) i w zasadzie nie mają konkurencji. Wciąż jest to oczywiście dalekie od doskonałości (w dalszym ciągu kuleje choćby hip-hop), ale zmierza w dobrym kierunku.

@kidej Xiu Xiu
Byłam jedną z osób, które się tam negatywnie wypowiedziały. Damn, I Hate Xiu Xiu :D. Z tym że oczywiście piszę to pół żartem pół serio, tak jak w gronie znajomych, powiem, żeby wyłączyli pitchforkowską transmisję Delorean, bo to jakiś straszny szajs. W oficjalnej publikacji bym tego nie napisała, bo po prostu nie jestem targetem ani Stewarta, ani chłopców z Delorean. Nie mój świat, niech sobie grają.

Z tym że tą przejaskrawioną neurozą Stewarta, wyciągnięciem tego dziecięcego kibordu na solowym koncercie, totalną nieumiejętnością śpiewania naprawdę byłam zażenowana. :)

21.07.2010

Dzięki, Highfidelity! Mam nadzieję, że w najbliższym tygodniu mimo wszystko jednak skusisz się na jakąś publikację! :)

Kuba, ale wiem doskonale, że tego typu opisy służyły m.in. do łatwiejszego dla czytelników zarysowaniu kontekstu. Przy okazji wychodziły rzeczy, o których pisałam. z tym że wyznaję trochę inną zasadę - poznawianie jakiegoś gatunku muzycznego to także poznawania kultury, leksyki, jaką stosuje to środowisko. Podstawiając - przykładowo - pod ciąg skojarzeń R.Kelly-Babyface-Dream coś niezalowego np. Albini-Malkmus-Panda Bear odbieramy de facto możliwość zrozumienia danego gatunku. Czytelnik na ogół po parokrotnym kontakcie z tekstami dotyczącymi danej muzyki potrafi już wdrożyć się w stosowany tam język, terminologię etc.
Pamiętam, gdy stykałam się z muzyką niezależną w okolicach 2005 roku, i bardzo się cieszę, że najpierw musiałam się przebić przez szereg nieodgadnionych dla mnie wówczas odwołań i zwrotów. Mnie to wiele nauczyło.

11.07.2010

no tak, to to - jury ocenia trzy kategorie: ciało, twarz i seksapil (co równa się niby charyzma i elokwencja).

11.07.2010

"KURIOZUM PÓŁROCZA: program "Hot Or Not" na Vivie. Jacyków, Mandaryna i Kupicha oceniają pod kątem odzieżowym młodych ludzi, dumnie wdzięczących się na wybiegu w bluzach Reserved, koszulkach Carry i (w wersji odjechanej) spodniach z H/M"

Oj, kolego, oni tu szukają nowego prezentera Vivy! :D To jest bodaj druga edycja; w poprzedniej zwyciężyła ta panienka, która na końcu prowadzi rozmowę ze zwycięzcami danego odcinka.

01.07.2010

już zostało zablokowane na youtubie

01.07.2010

a to nie widziałam jeszcze. poszukam potem w necie.

01.07.2010

shakira była w tym roku na glasto! podobno był to znakomity gig. i ja wierzę tym zdjęciom: http://bit.ly/shakiGlasto

27.06.2010

@cisza
dzięki za miłe słowa!

@krowki
już był taki jeden Jesus, D'Angelo się nazywał. :)

22.06.2010

taaa, wielokrotnie o tym wspominała.

16.06.2010

Jest już jakiś lepszy leak niż ten 50 MB coś tam? Bo ten trochę asłuchalny; chyba że to ma tak brzmieć, wtedy mam spory problem.

14.06.2010

kardashianowie 4 life.
Właśnie miałam pytać, na jakiej zasadzie funkcjonują czysto muzyczne tematyczne kanały pokroju MTV Hits, Dance czy Base i jaką mają oglądalność w stosunku do MTV (reality show), ale już widzę odpowiedź.

14.06.2010

"To jest wierutne kłamstwo. Raz tylko wywalczyłem czołówkę( i to musiałem się dogadywac bo by nei było szans). Tak to ważniejszymi informacjami są rzeczy typu "dostałam pierwszy okres na koncercie metaliki"."

Paweł Waliński jest na głównej częściej, naturalnie, ale pisałam ogólnie o Waszym duecie, który jest bardzo widoczny na musicspocie za sprawą Waszej aktywności - nie miałam na myśli statystyk (nie śledzę jakoś mocno co wpada na trzy pierwsze miejsce, bo całe to ciśnienie, aby się dostać na jedynkę wydaje mi się co najmniej irracjonalne), lecz ogólne wrażenie.

Jeszcze co do walczenia o czołówkę - może warto krytycznie spojrzeć na swoje teksty. Samo Current 93 w tytule nie jest z miejsca nobilitujące. Nie twierdzę, że teksty, które są w jakiś sposób wyróżniane, zawsze na to zasługują, ale zanim zacznie się rzucać inwektywami i krytykować, warto sobie odpowiedzieć na pytanie, czy pięć zdań jest rzeczywiście satysfakcjonujące. Wiem, to tylko blog, a niekoniecznie miejsce na akademickie elaboraty, warto zatem też zdystansować się do propozycji innych.

Jeszcze co do tego nieszczęsnego neofolku - jeśli przyjrzysz się tamtej wymianie zdań, to zauważysz, że się kompletnie z Maćkiem nie zrozumieliście - pół rozmowy to było Twoje niejasne sygnalizowanie, że neofolk należy jednak kojarzyć z diametralnie inną estetyką, Maciek pił raczej do faktu (pozostając w obrębie rozumienia neofolku przez mityczny pitchfork) rozmycia granic gatunkowych w obrębie umownego kręgu wykonawców, do którego można by wpisać Tallest Mana. Gdy się wreszcie dogadaliście, że we właściwym znaczeniu neofolk ma raczej więcej wspólnych mianowników z industrialem, Lisiecki przyznał, że popełnił błąd, sugerując się błędnym, ale powszechnym używaniem tego określenia w środowisku, do którego jest mu bliżej.

14.06.2010

Nie ogarniam tej dyskusji i pretensji. Jedyne, co widzę, wchodząc na musicspot, to posty/komentarze Pawła Walińskiego i użytkownika Mad_Dog_Helmer. Na główną wpada niemalże wszystko - póki co ta niby-selekcja raczej nie istnieje, bo po prostu nie ma z czego selekcjonować - umówmy się, że nie ma tu oszałamiającej liczby REGULARNYCH blogerów. Z tego co kojarzę, nie przegapiłam praktycznie ani jednego wpisu (a wpadam raz/dwa razy dziennie), na większość weszłam ze strony głównej. O cho chodzi.

Co do tej absurdalnej napinki z neofolkiem - Maciek popełnił błąd i przyjął raczej na klatę. Popełnił błąd dlatego, że czyta Pitchforka i serwisy około indie, które dość niefortunnie inkorporowały sobie to określenie na potrzeby wykonawców od Devendry Banharta po Fleet Foxes wpisujących się w RAMY CZASOWE (pierwszy przykład z brzegu http://pitchfork.com/news/37986-fleet-foxes-frontman-robin-pecknold-to-tour-with-joanna-newsom/), o których pisał Maciek Lisiecki.

Ideały sierpnia, ziny, obskury. Serio, fajnie nie mieć już 18 lat, polecam.

26.05.2010

ech, to rozumiem, że polski przekład ukaże się dopiero w 2012 roku. I tak dobrze, że w ogóle - dzięki, Robert!

24.05.2010

Dear God, I Hate Xiu Xiu [2]

17.05.2010

Ha, spojrzałam na MySpace na tę moją krótką notkę z "Pulpu" sprzed ponad roku i lol - prorocze słowa z TVN-em.

1 2 z 2

Logowanie

» zarejestruj się!

Najaktywniejsi blogerzy

» więcej użytkowników