Musicspot.pl - muzyczna platforma blogowa

przejdź do bloga

lewar

lewar

Zawód:
Kontakt:
O mnie:	http://sluchaniezabija.blogspot.com/

Statystki:
Wpisy: 17
Komentarze użytkownika: 103
Wejść na bloga: 158829

Moje komentarze

04.06.2010

jasne że przesadzam, bez przesadzania jest nudno

04.06.2010

O ile przy większości recenzowanych przez Ciebie filmów nie odczuwam kłucia w boku z powodu kategorycznych stwierdzeń bez rozwinięcia (krótka forma ma swoje wymogi), to w tym wypadku nerwowo oglądam się za stolcem obok moich stóp.
Rzucę również krótko i zdawkowo (długi weekend mode, no i też nie chce mi się rozwijać):
- cel
Domniemany brak celu to nie wada "The Royal Tenenbaums" (a nawet nie wada filmów Wesa, bo ten zarzut mógłbyś postawić absolutnie każdemu z jego dzieł), a wada Twoja jako recenzenta/krytyka filmowego, który w każdym swoim tekście doszukuje się celu/celowości i na tej podstawie wystawia ocenę (a wystawianie ocen to wada wszystkich takich tekstów).
-Wes Anderson
Wesa Andersona nie da się zamknąć w kilku słowach. Chyba, że ktoś przytacza moją słynną Teorię Andersonów:

Życie powinno być jak filmy Wesa Andersona. Tak powinno wyglądać. Winniśmy postępować jak bohaterowie tych filmów.

Sztuka winna być jak filmy Lindsaya Andersona.

Każdy powinien pukać taką laskę jaką puka Paul W.S. Anderson (jego żoną jest Mila Jovovich).

02.06.2010

Ja to nie wiem, jakieś to wszystko u Was na poziomie, i się jeszcze tłumaczycie jak coś porucha na ostro. Ja to nie wiem, do tej pory w 2010 najbardziej poruchał mnie maszapowy album Mos Dub. Król Dante i bity z jego albumów VS podkłady z klasyków dubu i reggae, m.in. z bosskiej płyty uczniaka Tubby'ego, The Scientista - "Scientist Rids the World of the Evil Curse of the Vampires". Rzecz miecie. Nowy Najwyższy Szwed Na Świecie też rośnie. I Gil Scott-Heron, wypluł poruszające 30 minut. Toro to dla mnie jak bojówki moro - praktyczne, ale wstyd wejść do Pizza Hut w nich. Nie rusza w sensie. Rok jest dobry nie jak się dużo dobrych płyt w nim ukarze, tylko jak dużo dobrych posłuchasz bejb. A Mika? Mika jest kurwa uber. Znaczy piosenkarz, bo Piotrek jest spoko, ale ejakulatu nie upuszczam jak przy wyżej wspomnianym imienniku.

02.06.2010

bardzo szybko się nudzi.

01.06.2010

Drancuzy kręcą dobre wałki na bicie. Cała reszta z produkcji tego kraju wali serem

01.06.2010

propsy.
Shellaca już widziałem, ale chętnie bym się pomodlił do nich jeszcze raz. Les Savy Fav - pierdole, odkładam przez pół roku i sam ich do Powiększenia ściągnę...

01.06.2010

brakuje jednego, absolutnego hitu:
MC Diva - Dziewczyna z St Pauli:
http://www.youtube.com/watch?v=sZEn3TUXSyY

skrzypki z klawisza! jakiś biały nigga pieprzący coś w stylu "góra dens, góra dens - do it"! punche typu: "ja mam życie niebanalne, bo ja żyje niemoralnie"!

26.05.2010

26.05.2010

@gjon91
"merzbow doskonale uzupełnia discopolo w pakiecie dźwięków, której nie sposób ogarnąć na "czeźwo" przy dłuższym przebiegu - na krótszym wchodzi w uszatą dupcię aż miło"

no tak, o to przecież chodzi. a tu kolega z penetracją dupy wyjeżdża...

25.05.2010

japoński space rock zawsze w cenie.

25.05.2010

"Purpendicular" - dokładnie tak jak napisał pan Sajewicz. Ale nie ma się co dziwić, Steve Morse wstrzyknął im świeżą krew do drinków. Jedną z rzeczy, którą wpisałbym sobie w cv gdyby to miało sens byłby fakt, że nauczyłem się kiedyś grać na wieśle całe "Sometimes I Feel Like Screaming" z tejże płyty.
http://www.youtube.com/watch?v=9bHJG4aJxAU
Nauka poszła dziś w las, ale było to przyjemne doświadczenie. Podobnie jak obcowanie z tamtą płytą - wracać nie da rady, ale miło było panowie.

I w ogóle 1996 rzeczywiście był syfem. A jakoś mi się dobrze kojarzył. Ale już wiem - pomylił mi się z 1997 który rozpierdalał ilością dobrych albumów.

24.05.2010

byłem rok temu na Stewarcie solo.
dokładnie to samo. Marta S po występie powiedziała coś w ten deseń:
nie dziwię się, że ten koleś jest w wiecznej depresji, skoro musi żyć z tym, że wypada tak fatalnie na scenie.

22.05.2010

@gjon91
piłeś kiedyś wódke z żulami na grażach? chyba nie. Merzbox dobry przykład - 50 godzin wiertarek, dojrzyj głębie będziesz wtajemniczony. Sraty dupaty, poprzednie moje zdanie jest bełkotem, ale i tak nie załapałeś sensu posta i komentów.

21.05.2010

@jacek
Stan Tutaj! Pamiętam jak występował w koszulce z nadrukiem "JESTEM TUTAJ"
To z nurtu prześmiewczego, w którym na jakiś czas odnalazł się m.in. Bohdan Smoleń. Innym niezapomnianym reprezentantem był Antoni Bamberas, po którym zostało LP "Głupi chłop".

21.05.2010

Zły na wieść o Weekendzie rzucił od razu tym:
http://www.youtube.com/watch?v=BJ8rphAIRAo

no tak piękne. ale jak sobie dobrze policzycie to kawałek wyszedł rok po tym jak poznałem Weekend. czyli od początki wymiatali.

21.05.2010

pierwszy komentarz pisałem na gorąco, z wypiekami na twarzy, pod wpływem wielkich emocji. Oczywiście to tylko kropla w morzu jeżeli chodzi o temat disco polo.

Oddam wszystkie moje płyty za unreleased zepołu Twojego starego.

21.05.2010

Przypomniał mi się pewien wiosenny poranek sprzed dokładnie 3 lat. Lekki kac, pasat kombi tnie szosę, parę kilometrów za Radomiem, przysypiam. Nagle budzi mnie głos nieznany, a powabny i zupełnie niecharakterny - ideał disco polo. Głos należy do Radka Liszewskiego (oczywiście wtedy tego nie wiedziałem). A Radek to połowa formacji Weekend. Radek w tamtej chwili śpiewał o rudej kobiecie, o tym, że ona jest jedyna, tylko ta, ta ruda. Od razu wybudziłem się ze snu. Utwór "Tylko ta" to prawdziwy przebój, hit z miejsca, zakochałem się. Następną godzinę jazdy poświęciliśmy na kontemplację muzycznego świata suwalskiego zespołu. Kosmos.

Tylko ta:
http://www.weekend.hospes.pl/mp3/Tylko_Ta.mp3

Zdecydowanie wyróżnia się jeszcze utwór tytułowy z płyty "Bawidamek". Genialna
linia synth basu i intrygujący, wieloznaczny tekst:

"Jestem bawidamek i damy zabawiam,
wierność - uuuuu - przesada
Teraz takie czasy nastały,
jedna lubi sex, druga lubi "

Jedno beep, a taki zamęt. Genialne. I dalej:

"Kuszę i namawiam,
uderzam i spadam!"

a potem:

"Bo ja na zmysłach gram,
jedna chwila i pod sobą cię mam
Ja wiem ty tego chcesz,
wiem, że lubisz mnie na sobie mieć
Już dziś spełnię twe sny,
bądź gorąca i nie mów nic"
...

"Jestem bawidamek i damy zapinam,
Nieważne jaka - ruda, blondyna"

http://www.weekend.hospes.pl/mp3/Bawidamek.mp3

Polecam jeszcze "Jesteś playboyem"
http://www.weekend.hospes.pl/mp3/jestes_playboyem_2006.mp3

21.05.2010

ależ o niczym nie zapominam, po prostu Papa Dance pominąłem milczeniem - są tu eksperci od tej działki, światowej klasy.

A Staszka Wielanka nie tyle pominąłem, co wydawało mi się to oczywiste. Między wierszami drugiego zdania mojego komenta wyczytasz o Wielanku i ulicznych kapelach.

21.05.2010

bratnia duszo!

Mnie w chwilach słabości (szczególnie alkoholowej) nachodzi z kolei na rozwodzenie się o historii tego wspaniałego gatunku. Poczynając od piosenek, które układali w latach 70tych odbywający zasadniczą służbę wojskową, przez tęskne giciarskie szlagiery powstające w małopolskich więzieniach, do tak zwanej piosenki chodnikowej. Ta ostatnia faza genezy disco polo jest arcyciekawa - kasety (też video! nie ma że biednie!) typu "Gala piosenki chodnikowej" (kilka części) wychodziły lata przed tym jak na Polsacie pojawił się "Disco Relax". Laskowski zresztą był głównym operantem tego nurtu, guru można powiedzieć. To on natchnął setki mniej lub bardziej anonimowych artystów, którzy zapragnęli bawić ludzi, wspierani przez okolicznych właścicieli kantorów i co bardziej czułych na sztukę członków mniej zorganizowanych grup przestępczych, ale też przez porządnych obywateli: dyrektorów szkół podstawowych, wójtów, okręgowych lekarzy weterynarii. To były piękne czasy. Nie było jeszcze owej diskopolowej stygmy, którą tak często piętnowały mnie spojrzenia ubranych w kraciaste koszule i koszulki "KURT 1994 KRZYŻ" rówieśników kiedy zanuciłem podczas zabawy w podpalanie pojemników po piance murarskiej wspomnianego wyżej "Johnny'ego" zespołu Voyager.
Zresztą wracając do piosenki chodnikowej - bardzo ciekawe jest to w jaki sposób oddziaływały na siebie wydawnictwa z serii chodnikowej i wydawane przez któregoś majorsa (chyba Pomaton EMI, ale nie dam se uciąć) płyty i kasety z serii "Gala piosenki biesiadnej". Na tych ostatnich standardy takie jak "Mały biały domek", "Jarzębino czerwona", "Obozowe tango" czy nieśmiertelni "My Cyganie" (Jacek Cygan do dziś pluje sobie w brodę, że to nie on napisał) wykonywane były przez artystów takiej marki jak Maryla Rodowicz, Ryszard Rynkowski czy Krzysztof Tyniec, a przygrywała im Orkiestra pod dyrekcją Zbigniewa Górnego. Seria biesiadna niewątpliwie inspirowana owym grającym od lat w duszach narodu folkiem również zdobyła wielką popularność. Była reakcją na krążące w podziemiu (we wsiach i mały miejscowościach, na imieninach cioci, weselach i chrztach) przekazywane ustnie bądź kopiowane na tajwańskich magnetofonach dwukasetowych piosenki chodnikowe. Jedno się z drugim przenika i jedno drugiemu nakręca koniunkturę. Seria biesiadna zdobywała platynowe płyty, a seria chodnikowa miała już tyle edycji, że naród przestawał już rozumieć rzymskie liczby znaczące kolejne. Nie ma się co dziwić - to przecież z jednego pnia wyrosło, to jeden gatunek był. Obie serie łączył repertuar, bo w kolejnych edycjach biesiadnej sięgano bo co bardziej ludyczne szlagiery z serii chodnikowej, a chodnikowa składniała się (ale zauważcie, że na powrót przecież!) do klasycznych i pięknych pieśni jak "Marianno". Rozdźwięk był tylko na poziomie aranżacji i wykonawstwa. Przez jakiś czas nie mieszała się do tego ideologia - zabawa na salonach i pod namiotami LECHA (bo seria biesiadna była początkowo sponsorowana przez ten browar) i zabawa w remizach. Naród się cieszył. W międzyczasie tej części środowisk chodnikowych, która bardziej otwarta była na nowinki techniczne i z wyjazdów na saksy pamiętała niemieckie brzmienia disco i mniej zniewieściałego nurtu new romantic, chodnikowy sound przestał wystarczać. Na początku lat 90tych pionierskie składy zaczynają grać muzykę szybszą, bardziej energetyczną, opartą głównie na sytnetycznych brzmieniach. Piszą własne teksty opowiadające wprost o problemach jakie dotykają ich i rówieśników. 4 lata później słyszy o nich cała Polska. Są gwiazdami "Disco Relaxu", kupują domy na Mazurach i mają kochanki bez nadwagi. Ich wąsy lśnią. Tak triumfuje pierwsza fala disco polo...
Artyści zaangażowani w serię biesiadną szybko odcinają się od disco polo. Hipokryzja przelewa się przez Polskie media, Polskie podwórka. Big Cyc nagrywa numer "Shazza moja miłość" ("piekna jak żona Kwaśniewskiego"). Wszyscy udają, że Polsat oglądają tylko dla "Świata według Bundych". I że niby w letnie popołudnia nie włączają "Disco Relaxu", tylko biegną do domu na "Agrobiznes". Złote lata, eh.
Rozgadałem się o suchym pysku, więc kończę już. Jak spotkacie mnie na mieście - postawcie piwko, dajcie fajka a opowiem wam dziatki o końcu pierwszej fali disco polo, o początkach drugiej, eh eh eh.

Na koniec mój ulubiony numer (druga fala dp) - szlagier "Ekspozja" zespołu Impuls. Nie potrafię nawet napisać jak bardzo ta piosenka miażdży. Świetny tekst (o słodki jezusie chociażby sam początek - "dźwięk muzyki nie pozwala w miejscu stać, bar jest pełen tutaj, co chcesz to masz, nie martw się, że jutro będzie kiepski dzień, to jasne, że przecież, że gdy dobrze bawisz się, dalej ruszaj więc, odrzuć smutki swe, druga taka noc już nie powtórzy się, zamiast tutaj stać, to lepiej z nami chodź, pora spłodzić coś ZA CHWILĘ BĘDZIE EKSPLOZJA...."), beat (posłuchajcie momentu kiedy refren przechodzi w zwrotkę - takie pytprytpyryt - no jak ciocie kocham jest to "solo z yamahy" !!), bogactwo aranżu (trąbka z klawisza w pewnym momencie!!!!!!). Najlepsze numery w polskiej muzyce XXI wieku? "Karl Malone" a potem "Eksplozja"

http://www.youtube.com/watch?v=0dqaY-bCDJg

21.05.2010

jezus, ale grzeszysz, to najlepszy film Allena
błahoska to jakies "Annie Hall", tutaj jest psychologiczna studnia. A że lekko podana, to tym lepiej.

20.05.2010

@macio
a czemu się mają za siebie wstydzić? nadal są gwiazdami, a nastolatki nucą ich piosenki pijąc pierwsze piwo w krzakach. właśnie o to chodzi - nie ma, że kiedyś kul, a teraz be. po prostu wypadłeś z grupy docelowej, a Green Day na starość nie ma zamiaru iść w kierunku arenbi, czy czegotam słuchasz;P

20.05.2010

to w kurwe trudno wybrać. Raw Power zaczynające się "Znajdź i rozpierdol" doskonale do tego, żeby jakiekolwiek substancje zmieniające percepcję znalazły się w krwioobiegu i zaczęło rozpierdalać. Fun House to idealne przejście/kontynuacja - schodzi zło z organizmu i albo wrzucasz więcej i masz odjazd na brudnej bluesowej końcówce albumu, albo masz na niej zjazd, który i tak jest najlepszym zjazdem na świecie. Dunno. Nie umiem wybrać.

20.05.2010

katowałem tej wiosny na przemian z Funhouse. niedozajebania, oczywistość.

19.05.2010

@jędras
widocznie przesłuchałem 2 razy ten sam i za pierwszym razem nie zapamiętałem nic, stąd uwidziało mi się że jest więcej niż jeden. no, nic to nie zmienia. kompozycja!!111

19.05.2010

@Dotyk za dotyk:
No rzeczywiście. W sumie miła płyta - piękny reunion po latach: wraca Adrian, a Janick Gers zostaje na swojej pozycji. Razem z Dave'em jest 3 gitarzystów, techniczni główkują godzinami, co zrobić, żeby nie zaplątali się we własne kable podczas biegania po scenie i trzepania piętrowych solówek z nogami na odsłuchach. No i najważniejsze - wraca Bruce! Mimo ścietych włosów jest jeszcze większym badassem niż kiedyś, w dodatku wiernym włochom na klacie i białym snikersom. Odpakowujesz kompakt z "Brave New World" nucąc soooo understaaaand, don't waste your time always searching for those wasted years...

A na koncercie nie byłem. Tak się złożyło. Wszystko w życiu robię tak zajebiście, że czasem muszę sam siebie zawieść, żeby utrzymać równowagę.

@Kuby:
Terpentino taki nielubiany? W latach 90tych zamiatał. No i przynajmniej nie kończy jak Kevin Smith.

1 2 3 4 5 z 5

Logowanie

» zarejestruj się!

Najaktywniejsi blogerzy

» więcej użytkowników